Thuiskomst na schoolkamp
Alle ouders staan op het schoolplein en turen gespannen in de verte. We horen fietsbellen en roepende kinderen. Groep 8 is na een schoolkamp onderweg naar huis. Ik sta snel wat kratten met ranjaflessen op te ruimen. Nog even en de trotse ouders worden met hun blije, maar vermoeide kinderen herenigd. Dan is het kamp voorbij en ’t bijzondere schooljaar officieel gestart.
Even later vliegen lachende kinderen hun ouders om de nek. Ze zijn weer thuis! Terwijl een klein groepje bijna slapend voor zich uit staart, branden de andere kinderen los. Direct wordt verteld over de nachtspellen, het kampvuur en frietjes die we aten in plaats van stamppot. Het waren geweldige dagen, met herinneringen waar we het hele jaar nog over zullen napraten.
Je bent, zonder les te geven, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat aan het werk en leert de groep op andere manieren kennen. Je ziet welke binkies stiekem hun moeder missen en welke stille meisjes alles durven. Het kamp heeft iets magisch waardoor je elkaar door een andere bril ziet. Het zijn van leerkracht heeft iets magisch, want in weinig andere beroepen mag je van dit soort momenten genieten en aanstichter zijn.
Nadat alle kinderen ons hebben bedankt, besef ik pas dat alles goed is gegaan! Ieder kind is terug, niemand is gewond. Eerder had ik me slechts zorgen gemaakt over het aantal knakworsten. Nu besef ik pas hoeveel vertrouwen die ouders in mij hadden. Ze gaven hun dierbaarste bezit mee en gingen er vanuit dat ze dit weer terug kregen. Nog zoiets magisch aan dit beroep. Er is zoveel meer dan die rekenlessen. Samen met kinderen en ouders leer en groei je elke dag. Het lukt je niet alleen.
Alles is opgeruimd en ik loop naar de teamkamer. Hier zit het team op ons te wachten. Het is gebruikelijk dat we napraten over de afgelopen dagen. Er wordt veel gekletst en gelachen. Na een laatste blik in de hal en mijn lege lokaal, stap ik de auto in. Vlug richting een douche en bed. Dit was het dan. Mijn eerste kamp. Mijn eerste keer groep 8. Het was zeker, zeer zeker, niet de laatste keer.
Lobke van de Vin
Leerkracht OBS De Trumakkers
